1ο Φεστιβάλ Καλλιτεχνικών Ομοφυλοφιλικών Ταινιών Πορνό, Αθήνα 6-11 Νοεμβρίου 2005

1ο Φεστιβάλ Καλλιτεχνικών Ομοφυλοφιλικών Ταινιών Πορνό
"Gay Pornographic Art Film Festival"
Αθήνα 6-11 Νοεμβρίου 2005
Το 1ο Φεστιβάλ Καλλιτεχνικών Ομοφυλοφιλικών Ταινιών Πορνό της Αθήνας είναι ένα πρωτοποριακό κινηματογραφικό φεστιβάλ που θα πραγματοποιηθεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα.


Το Φεστιβάλ θα ανοίξει με την προβολή της ταινίας του Κωνσταντίνου Γιάνναρη CAUGHT LOOKING (1991) και με την παρουσία του ίδιου του σκηνοθέτη που θα την προλογίσει.

Μεγάλη στιγμή του φεστιβάλ θα αποτελέσει η παρουσία της λεσβίας σκηνοθέτριας Maria Beatty και η προβολή για πρώτη φορά στην Ελλάδα των ερωτικών φετιχιστικών λεσβιακών ταινιών της.

Οι ταινίες που θα προβληθούν θα βρουν απήχηση όχι μόνο στο στενό ομοφυλόφιλο κοινό της Αθήνας αλλά και σε ένα ευρύτερο κοινό γιατί έχουν ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία και θεωρούνται cult αριστουργήματα. Δανειστήκαμε το άριστο programming του Βερολινέζου παραγωγού και σκηνοθέτη Jurgen Bruning (επιμελητή και συνεργάτη του Μουσείου Κινηματογράφου και του Μουσείου Ομοφυλόφιλων του Βερολίνου) που περιλαμβάνει ύμνους πρωτοποριακών πορνογραφικών ταινιών μέχρι και παγκοσμίων γνωστών ντοκιμαντέρ που έχουν κάνει τον τηλεοπτικό γύρο όλων των μεγάλων καναλιών.
Εγγύηση για την ποιότητα και την καλλιτεχνική αξία των ταινιών που θα παρουσιαστούν αποτελεί το γεγονός ότι έχει προηγηθεί προβολή των ταινιών αυτών σε καταξιωμένους πολιτιστικούς χώρους και διοργανώσεις που υποστηρίζονται από κρατικούς πολιτιστικούς φορείς Ευρωπαϊκών πόλεων.


Γιατί διαλέξαμε να διοργανώσουμε το Gay Pronographic Art Film Festival

Παίρνοντας θάρρος από την πολύ επιτυχημένη προβολή της ταινίας The Raspberry Reich (πολιτικό art porn) του Καναδού σκηνοθέτη Bruce LaBruce, και την εκπληκτική μαζική προσέλευση του κόσμου και τις δύο μέρες των προβολών μας, εμείς στην Proud Promotions αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την προβολή ομοφυλοφιλικών καλλιτεχνικών ταινιών με θέμα το σεξ και τη βιομηχανία της πορνογραφίας.

Η σύγχρονη κοινωνικοπολιτική κατάσταση έχει αποσταθεροποιήσει τον κόσμο και έχει ανατρέψει τις όποιες αξίες του. Η αναπαράσταση της σεξουαλικής πράξης θεωρείται ακόμη από κάποιους ότι προσβάλλει τις παραδοσιακές αρχές και έτσι η πορνογραφία στιγματίζεται αρνητικά. Όμως, το σεξ και η πορνογραφία δημιουργούν ένα ζωτικό χώρο της έκφρασης του ερωτισμού και της σεξουαλικότητας και αποτελούν ένα πεδίο που μπορεί να λειτουργήσει απελευθερωτικά για το σύγχρονο άνθρωπο.

Make revolutionary love, not imperialistic war !
(Bruce LaBruce)


Γιατί Sex;
Το σεξ είναι ανατρεπτικό, το σεξ πείθει και εκτιμάται από όλους, το σεξ είναι απαραίτητο, το σεξ γαλουχεί, το σεξ απαγορεύεται, το σεξ είναι παράνομο, το σεξ είναι ανώμαλο, το σεξ μας συναρπάζει, το σεξ πληρώνεται, το σεξ σκοτώνει, το σεξ υποκαθιστά τον έρωτα, το σεξ καθηλώνει. Το σεξ πάντα είναι η ευχάριστη απάντηση σε οποιαδήποτε ηλίθια ερώτηση. Το σεξ είναι ο σκοπός και το μέσο, το σεξ θα έκανε καλό σε όλον τον κόσμο.


Γιατί πορνογραφία;
Μερικοί, μεταξύ των οποίων ο μεγιστάνας της βιομηχανίας της πορνογραφίας Larry Flynt και ο διάσημος συγγραφέας Salman Rushdie, υποστηρίζουν ότι η πορνογραφία είναι ζωτική για την ελευθερία και ότι μια ελεύθερη και πολιτισμένη κοινωνία πρέπει να κρίνεται και από την προθυμία της να αποδέχεται την πορνογραφία.


Καταναλωτικό και πολιτισμικό προϊόν, το πορνό χρησιμοποιείται στη διαφήμιση, την ποπ κουλτούρα και τις εικαστικές τέχνες. Οι πρωταγωνιστές ταινιών πορνό, όπως ο Jens Hammer και ο Jeff Stryker, κατέχουν θέση ποπ σταρ και συμμετέχουν σε talkshows δίπλα σε πολιτικούς και ηθοποιούς. Ταινίες όπως το “Boogie Nights” εισάγουν το θέμα της βιομηχανίας του σεξ στον κινηματογράφο. Ταινίες όπως το “Romance” και το “Intimacy” χρησιμοποιούν πορνογραφικά στοιχεία για να καινοτομήσουν στην αναπαράσταση της σεξουαλικότητας στην Έβδομη Τέχνη, ενώ ταινίες όπως το “Baise-moi” και το “Lies” καταλύουν τα όρια μεταξύ πορνογραφίας και συμβατικής ερωτικής κινηματογραφικής αναπαράστασης. Έτσι, η πορνογραφία βγαίνει από το περιθώριο και εισάγεται ως θέμα στον πολιτιστικό λόγο. Αποκαλυπτικές ερωτικές αναπαραστάσεις, οι οποίες ώς τώρα έβρισκαν διέξοδο μόνο στην πορνογραφία, τώρα υιοθετούνται από τον κινηματογράφο και τις εικαστικές τέχνες.


Γιατί ομοφυλοφιλική πορνογραφία;
Ένας από τους σκοπούς του φεστιβάλ είναι να φέρει αντιμέτωπους τους θεατές με τη βιομηχανία του sex (στην πιο ποιοτική και καλλιτεχνική εκδοχή της) μέσω της ομοφυλοφιλικής πορνογραφίας. Πρόκειται για ένα κομμάτι της βιομηχανίας της πορνογραφίας εξίσου αναπτυγμένο με την ετεροφυλοφιλική πορνογραφία. Η ριζοσπαστική διαφορά της ομοφυλόφιλης πορνογραφίας είναι ότι σε αυτήν οι ρόλοι καταρρίπτουν τα στερεότυπα της υποταγής, θυματοποίησης και απάθειας, ρόλος που στην ετεροφυλοφιλική πορνογραφία αποδίδεται στη γυναίκα, αναπαράγοντας σεξιστικά στερεότυπα.
H Germaine Greer χαρακτηριστικά λέει: "Κάθε άνδρας πρέπει να έχει την εμπειρία της προσωπικής αποδοχής της διείσδυσης προτού πάει με γυναίκα, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει να καταλάβει πώς είναι να είσαι ο αποδέκτης." (Germain Greer : To tell the truth, I think every man should be fucked up the arse as a prelude to fucking women, so he will know what its like to be the receiver.)


Το όραμα του Φεστιβάλ
Το όραμα μας για το φεστιβάλ είναι μια αίθουσα γεμάτη ανθρώπους που θα αντιληφθούν την πορνογραφία και το σεξ όχι ως θέαμα πρόσκαιρης ικανοποίησης που θα μεταμορφώσει την κινηματογραφική αίθουσα σε "τσοντάδικο", αλλά θα μετατρέψει την περιστασιακή διέγερση σε καλλιτεχνική και κοινωνική αναζήτηση καινούριων αξίων και ρόλων.


Το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ
Οι κινηματογραφικές ταινίες που θα προβληθούν σύμφωνα με το programming του Jurgen Bruning.

Οι επιλεγμένες ταινίες και βίντεο δεν καλύπτουν το σύνολο των ταινιών του ευρύτερου πεδίου της πορνογραφίας. Ο τρόπος που διαλέχτηκαν οι ταινίες βασίστηκε στην επιλογή έργων που πληρούν τις βασικές συνθήκες της εμπορικής βιομηχανίας της πορνογραφίας και κυκλοφορούν ως ταινίες πορνό στο εμπόριο.

Ένα σημαντικό κριτήριο είναι η παρουσίαση έργων που, πέρα από τις δεδομένες βασικές προϋποθέσεις μέσα σε αυτό το εμπορικό περιβάλλον, χρησιμοποίησαν φόρμες που τις έκαναν να ξεχωρίζουν από τη σύγχρονη παραγωγή ταινιών πορνό: τόσο όσον αφορά τη φόρμα τους αλλά και ως προς τα μέσα παραγωγής ή και το σενάριό τους.


Από τις απαρχές της ρητής αναπαράστασης της ομοφυλόφιλης σεξουαλικότητας το πρόγραμμα περιλαμβάνει ταινίες των σκηνοθετών Fred Halsted, Wakefield Poole, Jerry Douglas, Arthur J. Bressan και James Bidgood.

PINK NARCISSUS : Η ταινία PINK NARCISSUS του James Bidgood έχει γίνει πια καλτ ταινία. Ο Bidgood, που εργαζόταν ως φωτογράφος για περιοδικά όπως το Muscle Teens και το Demi-Gods, πραγματοποίησε με το PINK NARCISSUS μια ταινία που μας οδηγεί στον κόσμο της φαντασίας μέσα από κινήσεις της κάμερας που κόβουν την ανάσα και όλα αυτά μέσα στο μικρό διαμέρισμά του στο Μανχάταν.

THE BACK ROW: Ο Jerry Douglas γύρισε το 1972 την πρώτη του πορνοταινία THE BACK ROW με τον Casey Donovan σε έναν από τους πρώτους ρόλους του. Το THE BACK ROW δείχνει μια Νέα Υόρκη αχαλίνωτου σεξ, σε μια εποχή πριν από το AIDS και πολύ προτού ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης Rudi Guiliano «καθαρίσει» την Times Square από τα Sex Shops. Με την ανήσυχη κάμερά του ο Jerry Douglas μας οδηγεί σε αυθεντικά μέρη και διηγείται μια ιστορία με τραγικό τέλος.

SEX GARAGE: Η ταινία του Fred Halsteds SEX GARAGE συμπεριλαμβάνεται στις πειραματικές ταινίες της αμερικανικής αβανγκάρντ της δεκαετίας του '60. Το SEX GARAGE θυμίζει με τις εικόνες του και τη διατράνωση των μοτοσυκλετιστών και της λατρείας της αρρενωπότητας στα συνεργεία αυτοκινήτων, την αισθητική του Kenneth Angers στο “Scorpio Rising”.

BIJOU: Το BIJOU του Wakefield Poole μάς ταξιδεύει στη φαντασία του μαγικού θεάτρου. Ένας οικοδόμος βρίσκει μια είσοδο στο τέλος μιας σκοτεινής οδού που οδηγεί σε μια υπόγεια πολιτεία, σε έναν κόσμο γεμάτο φως, ομίχλη και καθρέφτες. Ο Poole χρησιμοποιεί τεχνικές του πειραματικού σινεμά που ποτέ πριν δεν χρησιμοποιήθηκαν στο πορνογραφικό σινεμά.

FORBIDDEN LETTERS : Ο Arthur J. Bressan ασχολήθηκε με ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ. Στο μεταξύ γύριζε πάντα πορνογραφικό υλικό. Το FORBIDDEN LETTERS είναι μια ιστορία αγάπης με αποκαλυπτικές ερωτικές σκηνές. Συμπληρώνεται με φωτογραφίες “porn flicks” του Joe Dallesandro από τη δεκαετία του '60.

Από τα μέσα της δεκαετίας του '90 υπάρχουν στούντιο παραγωγής πορνογραφικών ταινιών όπως η Wurstfilm και η Cazzo στο Βερολίνο, η Millivres στο Λονδίνο και μεμονωμένοι παραγωγοί, όπως ο Wash Westmoreland, οι οποίοι έψαχναν και πειραματίζονταν με νέες φόρμες και νέα περιεχόμενα.

NAKED HIGHWAY: Το 1997 ο Άγγλος σκηνοθέτης Wash Westmoreland γύρισε την ταινία πορνό NAKED HIGHWAY για το γνωστό γκέι στούντιο πορνό BIG-Video από την Καλιφόρνια. Προηγουμένως είχε σκηνοθετήσει μόνο μερικές ταινίες μικρού μήκους, μεταξύ άλλων το “Squishy does Porn”. Με την ταινία του αυτή κέρδισε πολλές διακρίσεις, μεταξύ άλλων την καλύτερη πορνοταινία της χρονιάς. H ταινία του θεωρείται ότι αποτίει φόρο τιμής στη Θέλμα και Λουίζ και συγκρίνεται με δουλειές του Gregg Araki και του Wong Kar-wai.

WAY DOWN: Η Cazzo Film ιδρύθηκε το 1995 και απέκτησε μεγάλη αναγνώριση ήδη με την πρώτη της ταινία πορνό το BERLIN TECHNO DREAMS. Από την αρχή η Cazzo Film ζήτησε από διάφορους σκηνοθέτες να γυρίσουν βίντεο για την εταιρία.
Το 2005 ο Ebo Hill γύρισε τη δεύτερη ταινία του, το WAY DOWN, για την Cazzo. Αυτό το πανκ-τρας φιλμ πήρε διθυραμβικές κριτικές από το κοινό. Γυρισμένο σε πολλά underground σημεία συνάντησης στο Βερολίνο προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις με την εμφάνιση Drag Queens και τη μίξη ποικίλων σεξουαλικών φετίχ. Το αποτέλεσμα είναι μια ταινία αριστούργημα της ομοφυλόφιλης αυτοεκδήλωσης.

KELLERLOCH: Η Wurstfilm διαπρέπει στο Βερολίνο από το 2003. Με ιδρυτές τον Jorn Hartmann και τον Jurgen Bruning, κατάφερε ήδη με την παραγωγή της πρώτης ταινίας της, του KELLERLOCH, να καινοτομήσει με το συνδυασμό κινηματογραφικών μέσων και αποκαλυπτικού ομοφυλόφιλου σεξ.


RAW MEAT: Ταινία μικρού μήκους του Jurgen Bruning, παραγωγού και ιδρυτή της Cazzo και της Wurstfilm.

CAUGHT LOOKING του Κωνσταντίνου Γιάνναρη: Ένα διαδραστικό παιχνίδι. Ένας άντρας κάθεται στον υπολογιστή του και συνδέεται. Οδηγεί την εικονική περσόνα του μέσα από περάσματα, όλα σε ασπρόμαυρο. Προσπερνάει διάφορες ευκαιρίες με έναν έφηβο, ένα τρίο, σεξ σε δημόσια τουαλέτα. Κινηματογραφεί με μια Σούπερ 8 ένα ζευγάρι ναυτών. Και μετά γνωρίζει έναν νεό, έναν Τυνίσιο, τον Καρίμ. Ο άνδρας στην οθόνη του υπολογιστή δείχνει να ενδιαφέρεται.Τα αυτοσαρκαστικά και ειρωνικά σχόλια του του τελειώνουν. Ο τόνος του αλλάζει. Τι θα συμβεί στον Καρίμ; Μήπως ο εικονικός ηδονοβλεψίας μας πιάστηκε να κοιτάζει;

Οι ταινίες της Maria Beatty

THE SEVEN DEADLY SINS - Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα
(2002)Μια νεαρή υπηρέτρια, που ζηλέυει την κοινωνική θέση της νεαρής της κυρίας, μιας ξακουστής εξωτικής χορεύτριας, υποτάσσεται στο σαδισμό και τον πόθο της. Το τέλειο κορμί της γίνεται σκηνή για επιτέλεση των μαθημάτων των "Επτά θανάσιμων αμαρτημάτων". Η κυρία της είναι ειδήμων της τέχνης του αισθησιακού μαρτυρίου και τιμωρεί την υπηρέτριά της με ένα μεθυστικό, ζαλιστικό συνδυασμό γραφικής ευχαρίστησης και γευστικού πόνου. Οι δυο τους παραδίδονται στη λαγνεία και στις καταχρήσεις, καταφέρνοντας να διαρρήξουν οποιαδήποτε ηθική αρχή. Ο σαδισμός της κυρίας εναρμονίζεται με την ακόρεστη επιθυμία της υπηρέτριας για τιμωρία. Η τρυφερή σάρκα χαστουκίζεται, μαστιγώνεται και σφίγγεται, μέσα σε μουγκρητά απόλαυσης και διασκεδαστικά γέλια. Αλλά ακόμη και τότε, η υπηρέτρια πρέπει να υπηρετήσει!
Αυτή η όμορφη ταινία προτείνει ένα καινούριο σκηνικό για μια αφέντρα και τη νεαρή υπηρέτριά της: την ταραγμένη εποχή της δεκαετίας του'20 όταν η ντεκαντάνς ήταν προνόμιο. Ο υπέροχος συνδυασμός ρετρό οπτικών εφέ και αποκαλυπτικών σκηνών δίνει μια φρέσκια δυναμική στη φετιχιστική κινηματογραφική αναπαράσταση.


LUST - Πόθος (2002)
Κοιτάξτε μέσα σε αυτό το μυστικό δωμάτιο της επιθυμίας, όπου δύο γυναίκες πραγματοποιούν το πεπρωμένο των αμοιβαίων τους πόθων.
Η νέα και όμορφη Katie αναδύεται από το χρυσαφένιο κλουβί της και υποτάσσεται στις αργές και προμελετημένες φροντίδες της γοητευτικής της αφέντρας, που ραντίζει με ντελικάτα βασανιστήρια το τρυφερό λευκό δέρμα της... ξυλιές, δεσίματα, καυτό κερί και αραχνοΰφαντα δεσμά που σφίγγουν όλο και πιο πολύ σε κάθε σκίρτημα.
Με την υπνωτιστική μουσική του Malcolm McLaren, τις ψιθυριστές επαναλήψεις και τα μάγια του Μαζόχ, μας πηγαίνει σε έναν κόσμο όπου υποκείμενο και αντικείμενο γίνονται ένα, και η υπνωτιστική δύναμη της σάρκας δένει τη μία με την άλλη.

ECSTASY IN BERLIN, 1926// Έκσταση στο Βερολίνο, 1926
(2004)
Αυτή η ντεκαντάντ, φωτεινή ταινία αποτελεί καινοτομία στην ερωτική αναπαράσταση!
Μια χρυσαφένια κούκλα από τη Βαϊμάρη γλιστρά μια βελόνα στον απαλό μηρό της και μέσα στην ευφορία της βυθίζεται σε μια ερωτική φαντασίωση. Όλα ξεκινούν με ένα λευκοφορεμένο χέρι να της αγγίζει το λαιμό, επιδεικνύοντας πόσο ευάλωτη είναι, ενώ σιγά σιγά την παραδίδει σε ένα λικνιστικό, υπέροχα παρατεινόμενο φιλί από μια εκπληκτική και ισχυρή γυναίκα.
αφήνεται σε μια δίνη εξωτικών εμπειριών, που γίνονται όλες πιθανές χάρη στην εκθαμβωτική υποταγή της και την απόλυτη ισχύ της παρτενέρ της. Η τέλεια σάρκα της άλλοτε δέχεται τρυφερά χάδια και άλλοτε τρυφερές ξυλιές, τα χείλη της άλλοτε δέχονται φιλιά κι άλλοτε λατρεύουν μια γυαλιστερή δερμάτινη μπότα. Ονειρεύεται ότι της δένουν σφιχτά τον κορσέ, ότι μαστιγώνεται και δένεται και οδηγείται σε μια λαμπερή κλιμάκωση.
Με εκλεπτυσμένο αισθησιασμό και σεξουαλική ένταση, όλες οι επικίνδυνες ανταμοιβές οδηγούν στην ικανοποίηση του ερωτικού πόθου. To "Ecstasy in Berlin 1926" μας αφήνει να γευθούμε το ντελιριακό, θαυμαστό πυρετό της ίδιας της εμμονής.

Ποιος είναι ο Jürgen Brüning

O Jürgen Brüning πέρασε μια ανέμελη παιδική ηλικία κοντά στο Ρήνο στην Κολωνία. Οι κοινωνιολογικές σπουδές του συσχετίστηκαν άμεσα με κάποια κατειλημμένα σπίτια του Βερολίνου. Το 1983 ήρθε σε επαφή με το Σινεμά της Υπέρβασης (Cinema of Transgression) και γνώρισε τις μορφές του κινήματος: Richard Kern, Nick Zedd, Ela Troyano και Tessa Hughes-Freeland. Το 1986 η ταινία του Richard Kern „Fingered“ με τη Lydia Lunch, της οποίας τη διανομή στη Γερμανία έκανε ο Brüning, προκάλεσε σκανδαλώδη εντύπωση τόσο στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου όσο και κατά την προβολή της στην κινηματογραφική αίθουσα του Brüning, το Eiszeit. Το 1988 ο Brüning μετακόμισε στο Buffalo, στη Νέα Υόρκη για να αφοσιωθεί στις δικές του παραγωγές. Έκανε παραγωγές για τη Rosa von Praunheim, το Gays in Thailand και το Gay Skinheads στο Βερολίνο.
Η συνεργασία του με τον Bruce LaBruce ξεκίνησε το 1990 και απέφερε τέσσερα αριστουργήματα. Η Nan Goldin ταξίδεψε μαζί του το 1992 για να τραβήξει φωτογραφίες για το πρότζεκτ του ”Maybe I Can Give You Sex?“.
Ο Hiroyouki Oki, ένας νέος γιαπωνέζος σκηνοθέτης, συνεργάστηκε μαζί του σε μια ταινία για νέους ενήλικες στο Kochi, στην Ιαπωνία.
Η τολμηρή εικονοποιία είναι συστατικό κομμάτι της δουλειάς του. Το 1996 έκανε την πρώτη εμπορική πορνογραφική του ταινία, το „Bulging Bavarians“. Η πορνογραφική εταιρεία „Cazzo“, που ίδρυσε το 1996 σύντομα εξελίχθηκε σε σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης ποπ κουλτούρας.
Με τρεις πορνοστάρ γύρισε την ταινία „West Fucks East “. Τελευταία παρήγαγε μια νέα ταινία με τον Bruce LaBruce το „The Raspberry Reich“ και τελείωσε τη δική του ταινία „Saudade“, που γυρίστηκε εξολοκλήρου στη Βραζιλία. "