4 [ΕΛΑ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ*]

η μέρα αρχίζει

όχι για να τελειώσει
αλλά για να ξαναρχίσει



αυτό που έγινε πρέπει να ξαναγίνει



αυτό που έγινε,
έγινε για να ξαναγίνει



δε θα είχε γίνει εαν
δεν επρόκειτο να ξαναγίνει



αλλά κι αυτό αν
γίνει κάποτε θα τελειώσει



ή αποφασίζεις να
μη περιμένεις και φεύγεις



ή δε χρειάζεται
να περιμένεις άλλο


επειδή αυτό που
περίμενες τελικά ήρθε



έτσι η μέρα δεν αρχίζει ως μέρα



η μέρα αρχίζει ως επανάληψη
της προηγούμενης ημέρας



η οποία είχε
επαναλάβει
τη προηγούμενη



η σημερινή ημέρα θα επαναλάβει
όχι μόνον την προηγούμενη



αλλά και την αυριανή ημέρα



το τώρα θα επαναλάβει
όχι μόνον το πρίν



αλλά και το μετά



το σήμερα δεν θα είναι
τόσο αντιγραφή του χθές



αλλά προπαντώς του αύριο



με αυτή την έννοια
το αύριο δεν υπάρχει



το αυριο δεν είναι τίποτε

το αύριο είναι ένα τίποτε

το τίποτε είναι το αύριο



και αυτό
που επαναλαμβάνεται
πάλι και πάλι

είναι η ανακύκλωση του τίποτε



η αναπαραγωγή της
αναμονής του τίποτε




κύκλοι ανοίγουν και κύκλοι κλείνουν





αλλά δεν έχει καμμιά σημασία

ούτε που άνοιξαν ούτε που έκλεισαν





η μόνη αντίπραξη στην
επιβεβλημένη και πάγια
αυτή απραξία είναι
το Παιχνίδι




τότε κάτι έρχεται



και κάτι γίνεται



δίοτι η άφιξη είναι




come play<<το Παιχνίδι>>with me











λέξεις: Δημήτρης Δημητριάδης