[desperately seeking*] το χαμένο κλικ

οι γιορτές είναι το ρίγος των παραμορφωμένων.

από το hype του καταναλωτισμού.

το χουν πεί κι άλλοι (καλύτερα;-). απλώς σπαρταράμε στα σύνορα της γιορτής, κλείνουμε το μάτι καθησυχαστικά, αφαιρούμε από την έλευση του νέου το εμπειρικό τριπάρισμα και ανακαλύπτουμε πως δεν έχει μείνει καμιά αγωνία που το χρήμα να μη φαίνεται πρόθυμο να τη καλύψει. άξιος ο μισθός. του.

βέβαια το να δημιουργήσεις γιορτινά μάελστρομ ενοποιημένης φαντασίωσης όντας ολοστρόγγυλος αγνοημένος του βαθύτερου εαυτού σου, χρειάζεται σφοδρή προετοιμασία. και άγνοια του τιμήματος. αν ο κόσμος είχε συνειδητοποιήσει πως η ξεθυμασμένη μούχλα του ευδαιμονισμού κατοικοεδρεύει στις κραιπ-άλλες και στην αναχρονιστική slang του εκδημοκρατισμένου γούστου η ασέλγεια θα ήταν λιγότερο επώδυνη. τι τα θες..

υπάρχει κι άλλο ένα ενδεχόμενο. το θάλπος της φαντασίωσης, αταξικό, θωπευτικό, φτηνό και πρόσφορο να λειτουργεί σ' ένα κόσμο που προτιμάει να έχει παρά να ζεί. στην ουσία πρόκειται περί μιας πολτοποίησης του κριτηρίου και μιας σύγκλισης που ζαχαρώνει τις επιθυμίες και υπνωτίζει τις ανάγκες. με άλλα λόγια μαρασμός.

εγώ πάντως θα στο ψιθυρίσω.
ζωή δεν είναι η σιλικόνη του
 hype (υπεραισθητικό) μωρό μου.

GaGa?;-P



(η εικονογράφηση του ποστ αποτελείται 
από πίνακες τους μέγιστου James Ensor)