Nov 30, 2006

angst ESSEN SEELE AUF[did you think this was the way?]

διαλλειμα.
ουτε.




2 comments:

Anonymous said...

poet

-τα ποιήματα είναι ορφανά παιδιά.
δεν ξέρουν πότε γεννήθηκαν
ούτε από ποιους.
γνωρίζουν μόνο
πως για κάποιο λόγο
ήρθαν στη ζωή
κι αυτόν αδημονούν να συναντήσουν.

το ακόλουθο ποίημα
νιώθει πως βρήκε το λόγο που γεννήθηκε.
γι' αυτό παρουσιάζεται τώρα μέσα στο διάλλειμα της ορφάνιας
που το ανάθρεψε.
ο καιρός θα δείξει.
....................
Μέσα μου σφάζονται οιεικόνες
Χειρονομίες οξυγόνου τεμαχίζονται
Θαλερό ανοιξιάτικο δέρμα
στο πασχαλινό τραπέζι
ταϊζω τους προδότες
αιθήματα χορταστικά

Σφαγείο και σφάγειο
πιο πεινασμένο κι αιμοβόρο
απ' τους μνηστήρες μου
Μπήγω στις μνήμες των αιώνων νύχια
Σχίζω τις ιστορίας λέξεις
Μπουρλότο βάζω στα μουσεία
που διατηρούν το χρόνο αγέραστο
Ανατινάζω τα σοφά οικοδομήματα
υπόστεγα πήλινου θαύματος

Κι απλώνω στη νύχτα να στεγνώσει
μια θάλασσα ναυάγια
η θάλασσα εγώ
ναυάγια και νύχτα
σφαγμένος απ' το χέρι μου
που ακόμα δρέπει θάνατο
ερήμην μου του πεθαμένου.

Anonymous said...

Να πω απλώς ότι είχες αρκετές ημέρες να ανεβάσεις οτιδήποτε και ανησύχησα κομματάκι. Όλα καλά;