Νατάσσα [Δε το βάζω κάτω όταν πιστέψω σε κάτι*]Μποφίλιου

Πόσο καιρό προετοιμάζατε το Μέχρι το Τέλος το νέο σου δίσκο που μόλις κυκλοφόρησε;
Και το Μέχρι το Τέλος όπως και οι Εκατό Μικρές Ανάσες με τον Κώστα Τσίρκα
είναι για μας το χρονικό της προσωπικής μας σχέσης. Όσα έχουμε ζήσει όλο αυτό
τον καιρό απο τότε που πήγαμε στη Μικρή Άρκτο και γνωριστήκαμε με
το Θέμη έγιναν τραγούδια που γράφτηκαν σ 'όλο αυτό το διάστημα.

Με ποιό τρόπο δουλέψατε το υλικό με τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο τον στιχουργό και τον Θέμη Καραμουρατίδη τον συνθέτη;
Απλά μαζεύομαστε σε σπίτια, ακούγαμε μουσικές, πίναμε καφέδες,
γνωρίζαμε ανθρώπους, παθιαζόμαστε, αλλάζαμε απόψεις..
Φυσικά. Με τον αυθορμητισμό της παρέας.

Ποιος είναι ο κεντρικός άξονας που διατρέχει το συναισθηματολογικό υπόβαθρο του δίσκου;
Οι μικρές και μεγάλες μας ιστορίες. Ερωτικές, υπαρξιακές, ανθρώπινες.
Βόλτες στην Αθήνα με ακουστικά και σκέψεις γι αυτά που μας
στεναχωρούν ή μας κάνουν ευτυχισμένους.

Πώς μπήκε στη ζωή σου η μουσική για πρώτη φορά;
Στα πέντε όταν ο μπαμπάς μου έφερε ένα πιάνο στο σπίτι και
εγώ δεν ξεκολλούσα από τα πλήκτρα.

Ποιός είναι ο στόχος σου ως ερμηνεύτρια;
Να τραγουδάω τραγούδια που μου αρέσουν και να συνεργάζομαι με ανθρώπους
που εγώ θα έχω επιλέξει κι όχι κάποιος παραγωγός.
Να είμαι περήφανη για ότι εκδίδω και καλλιτεχνικά πλήρης.

Νιώθεις πως η εποχή που διανύουμε δημιουργικά παρουσιάζει ενδιαφέρον;
Σαφέστατα. Γίνονται πάρα πολλά πράγματα άσχημα ως επι το πλείστον
και πρέπει να πάρουμε θέση. Να διεκδικήσουμε το μέλλον μας.
Αυτό απο μόνο του είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον δημιουργικά.

Από την μια αποδυναμωμένα –καλλιτεχνικώς και εισπρακτικώς- παραρτήματα πολυεθνικών δισκογραφικών που έχουν στραφεί στις παραμουσικές επιχειρηματικέςδράσεις (ringtones, κινητή τηλεφωνία) για να συντηρούν τους τζίρους τους, από την άλλη επιχειρηματικοί όμιλοι που έχουν υπό την κατοχή τους κανάλια, ραδιόφωνα, μουσικά περιοδικά, δισκογραφικές, συναυλιακούς χώρους και εταιρίες οργάνωσης θεαμάτων και στη μέση αποπροσανατολισμένοι τραγουδιστές που επιχειρούν να διαπραγματευτούν οι παλιοί την ιστορία τους και να την επανακαθορίσουν, όσο μπορούν, και οι νέοι να διαμορφώσουν το δικό τους στίγμα, όσο τους αφήνουν. Πόσο εύκολη ή δύσκολη θεωρείς τη σημερινή πραγματικότητα στα μουσικά αλλά και στα καλλιτεχνικά πράγματα;
Πως βιώνεις εσύ ως νέα τραγουδίστρια την κατάσταση;
Καταρχήν συμφωνώ απόλυτα με όσα λες. Είναι έτσι ακριβώς και φυσικά η σημερινή πραγματικότητα με αυτά τα δεδομένα είναι πολύ δύσκολη. Έγω προσωπικά προσπαθώ όσα αντέχω να μένω εκτός αυτού του συστήματος.Κάνω τραγούδια με τους φίλους μου και τα εκδίδουμε στην Μικρή Άρκτο μια ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία. Δεν ξέρω αν αυτό μπορεί να κρατήσει για πάντα κι είναι ο μεγάλος μας φόβος. Πίστεύω όμως στις αρχές που πρέπει να έχει κανείς όταν αγαπάει τη μουσική και στο ότι αν κάτι το παλεύεις με την καρδιά σου έχεις πολλές πιθανότητες να το κερδίσεις.

Έχεις ηλεκτρονική σελίδα στο myspace. Θεωρείς πως επιτελεί με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, την προσέγγιση από αυτούς που θέλουν να
σε ακούσουν, της μουσικής σου;
Αγαπώ τη σχέση που δημιουργείται μέσω myspace με τους ανθρώπους που τους αρέσει η μουσική μας γιάτι είναι πολύ προσωπική. Δεν έχει μεσολαβητές και έτσι είναι πιο αυθόρμητη, πιο άμεση και πιο αληθινή. Αυτό βοηθάει πολύ έναν νέο καλλιτέχνη που σε αυτού του είδους τη σχέση θα βασίσει τα πρώτα του βήματα. Επίσης, είναι πολυ σημαντικό το γεγονός ότι μπορείς να έχεις πρόσβαση στις σελίδες τόσων ανθρώπων που γράφουν σε όλο τον κόσμο να ακούς τις δουλειές τους, να σχολιάζεις και να ενημερώνεσαι.

Πές μου 3 αγαπημένους σου στιχουργούς, συνθέτες και τραγουδιστές.
Με βάζεις να διαλέξω και δεν είναι εύκολο καθόλου..
Θα σου πω ποιοι μου ρχονται πρώτοι στο μυαλό.
Γκάτσος, Ελευθερίου, Τριπολίτης
Χατζιδάκης, Λοίζος, Παπαδημητρίου
Μοσχολιού, Γαλάνη, Δημητριάδη.

Αν σου δινόταν η ευκαιρία ν' ακολουθήσεις διεθνή καριέρα θα το επιχειρούσες;
Είναι αστείο νομίζω και να το σκεφτώ. Δεν έχω τέτοια μεγαλεπίβολα σχέδια.

Ποιο θεωρείς πως είναι το πλεονέκτημα και ποιό το μειονέκτημα της καλλιτεχνικής σου περσόνα;
Η λέξη περσόνα είναι υπερβολική για ένα κορίτσι που είναι τόσο λίγα χρόνια σ' αυτή τη δουλειά.. Σαν πλεονέκτημα νομίζω πως έχω το ενστικτό μου και το ότι όταν πιστεύω σε κάτι δεν φοβάμαι τίποτα και το παλεύω μεχρι το τέλος και σαν μειονέκτημα το ότι είμαι ξεροκέφαλη, επίμονη και μια φασαρία σκέτη!

Μέχρι το τέλος τι;
Όλα.
Μέχρι το τέλος.
Δεν σου είπα?
Δεν το βάζω κάτω όταν πιστέψω σε κάτι.

Δεν υπάρχει αμφιβολία. Το μουσικό σκηνικό όπως είναι διαμορφωμένο στην Ελλάδα πάσχει.Η δισκογραφική παραγωγή έχει μετατραπεί σ' ένα γιγάντιο αλληλοδιαπλεκόμενο μπουλούκι.Ένα μπουλούκι αυτιστικής πολυτελείας που ψάχνει για τραγουδιστές-κλόουν που θ'αλωνίζουν τα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά στούντιο, θα δίνουν βαρυσήμαντες συνεντεύξεις στα περιοδικά του ομίλου στον οποίο ανήκει η δισκογραφική τους, θ' αγαπούν την Εταιρία και θα έχουν στόχο την αύξηση του κασέ. Ποιοτικού ή εμπορικού, it doesn't matter.Τα μέλη του μπουλουκιού δε χωρίζονται καν, πια, σε "όχθες". Οι πιο νέοι και λιγότερο αμήχανοι παραδίδονται αμαχητί. Γιατί να προσπαθούν ν'αντισταθούν στη ροή, όταν βλέπουν τα ένδοξα πουλέν των περασμένων δεκαετιών ν'αναζητούν θαλπωρή και ευεπίφορο σκηνικό για τις δραστηριοτητές τους στους διαδρόμους των επιχειρηματικών ομίλων; Παρολ' αυτά υπάρχουν ακόμα κάποιοι καλλιτεχνικοί πυρήνες , όπως η Μικρή Άρκτος του Παρασκευά Καρασούλου, μέσα από τους οποίους καταφέρνουν και ξεπηδούν τραγουδιστές με αγάπη, γνώση, συναίσθημα για τη τέχνη τους και οι οποίοι χωρίς να μεταμφιέζονται λάμπουν παράξενα μέσα στον γενικότερο συρφετό, όπως η Νατάσσα Μποφίλιου.
Άλλωστε μόνο έτσι μετατρέπεται η μουσική σε υπόθεση ζωής.
Όταν το τραγούδι αποκτά κάτι από τον τριγμό του ονείρου.
Μέχρι το τέλος.

[συνέντευξη που μου έδωσε η Νατάσσα Μποφίλιου και δημοσιεύτηκε στη κυριακάτικη Εποχή]