Σtavro Ψixari, σe βlepo σta οneira μou [πrosopografia τou Σtavrou Ψixari ωs κodikopoiimeni ιposimeiosi εxeidanikevmenon δiaplokon*]

Δiforoumenos: o Σtavros Ψixaris ξαπλωμένος στο ένα του πλευρό, γράφει τις τελευταίες λέξεις της Πανδώρας, ενώ το χέρι του διστάζει στο φερμουάρ του/ τι παράξενος άνδρας/ αυτός και οι ατέλειωτες έμμονες ιδέες του/ τα πολιτικά του οξέα/ ο χωροχρόνος του ΔΟΛ/ το κρανίο με τ’ ανοιχτά ράμματα του Χρήστου/οι διαπλεκόμενες σπαζοκεφαλιές/ μιαν ολόκληρη αυτοκινητοπομπή από κωδικοποιημένα deals και ενδιάμεσες συμφωνίες/ οι σκοτεινές παρυφές της Μιχαλακοπούλου σαν τα απέραντα σύννεφα/ το αν στη πραγματικότητα αυτός ο άνδρας είναι ένας αστροναύτης των μετακάρπιων παραπολιτικών ανεμοστρόβιλων/ «και όλα αυτά λέτε συνθέτουν μιαν εικόνα;»/ ο ζωηρός καλλωπισμένος Ιούδας/
οι κοιμισμένοι διάδρομοι του Μεγάρου/ τα νοήματα πίσω από τον ώμο/ τ’ ατοπήματα κατά μήκους του δρόμου/ τα γραπτά του σάπιζαν και ανέδυαν ένα καταπράσινο φως/ «πρέπει να τον κρατήσουμε μακριά από τον Νταλί και τον Έρνστ»/ και απ’ τον Αυγουστίνο/
στο Πάρκο Ελευθερίας δίπλα περίμεναν 3 λιμουζίνες.

-

Βraxikefalikos: σταματάει κάτω από το μισοξεβαμμένο κοίλωμα της ΕΣΗΕΑ/ σαν να περίμενε μυστικά μηνύματα από το αρχηγείο της διαπλοκής στο Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο/ «επί όνον και πωλόν υιόν υποζυγίου»/ ποια γλώσσα μπορεί να τον περικλείσει ή τουλάχιστον να δώσει ένα κλειδί για την εξηγήση του;/ πτυοσκαπανέας μέσα στον αμνιακό σάκο διαφημιστικών φυλλαδίων, λογοπαίγνιων, περίεργων λεκτικών διασταυρώσεων, αντιφατικών ρόλων, πολιτικών φαντασιώσεων, δοκιμαστικών επεισοδίων ανακατανομής της τράπουλας, άντρας παρθένος, αθώος από οιδιπόδεια συμπλέγματα, υποστηριζόμενος από τις κρυφές δυνάμεις του σύμπαντος/ καθώς περίμενε τη χιλιοστήΔευτέρα δημοσκοπική Παρουσία/ ντυμένος σαν πανAγιορείτης Διοικητής/ πίσω του μια σειρά από ακτινογραφίες πολιτικών εμβρύων που είχαν αποδεδειγμένα ληφθεί πριν 40 χρόνια.

Νarkissistikos: ο Σtavros Ψ. ωραίος, σαν το τρέμουλο των χεριών στη πολυμετοχική φθίση/ μετανάστης άγγελος του επαναπροσδιοριστικού καρναβαλιού της μεταπολίτευσης/σαν μια αξιοανδρείκελη φάλαινα μισοξεχασμένων αστερισμών/ «γιε.. γιε… γιε..!»/

καθώς η φωνή του υψωνόταν πάνω από τον χρυσοποίκιλτο καθρέφτη/
στην είσοδο οι θυρωροί ανακάλυπταν πως μπορούσαν κι αυτοί να διαβάζουν
την άμμο και να λεν το Ποτέ/ σαν πανίσχυροι πομποί/
σφραγίσματα στα δόντια του Σtavrou.

Aftos: «κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών έχουν παρατηρηθεί συνεχείς
παρεμβολές στη λήψη πολιτικών αποφάσεων σε μια ευρεία ελληνική περιοχή»/
τι να είναι άραγε τα θραύσματα, η ενιαία θεωρία του επόμενου πρωθυπουργού,
το τετραγράμματον του Μέγαρου Μαξίμου, οι σκηνές παραγωγής για ένα ΔΟΛικό αποσμητικό,
οι μισοσχηματισμένες εξισώσεις της απόστρατης καμαρίλας,
οι κορυφές των γραφημάτων έντασης/ ατάραχο, το σύμπαν συνέχιζε τη περιστροφή του/
Θεό-δωρος ντε Πάγκαλος/
ο Εχθρός του Ποιητή.
Ο Φίλος του Διοικητή.

Σtavro Ψixari, σe βlepo σta οneira μou: ο dr Σtavros απόφάσισε ότι υπεύθυνη εν μέρει ήταν η σύγχυση/καθισμένος πίσω από το γραφείο του/ μέσα στο σκοτεινό Μέγαρο/τράβηξε αργά μια ρουφηξιά από το τσιγάρο/ με το χρυσό επιστόμιο/ παρατηρώντας τη λιγνή σκιώδη σιλουέτα του άντρα/ που καθόταν απεναντί του/με τη πλάτη στο χλωμό φώς των ενυδρείων/ «τι ρυθμός! Εσύ είσαι λοιπόν αυτός;»/στα μάτια του Χρηστάρα έλαμπαν οι μορφές των αρχαγγέλων/«ο Θέμος; εκεί;» ρώτησε σιγανά ο dr Σtavros/ « αδελφός; Κατάλαβα.» απάντησε ο Χρηστάρας/
καθώς η φωνή της Callas ξεχυνόταν/ από τα ηχεία/
παρακάμπτοντας την ύστερη ακαμψία του προσώπου του Σtavrou/
αυτές οι περιπτύξεις του Σtavrou με τον Χρηστάρα ήταν χειρονομίες μετατοπισμένων συναισθημάτων/μια σύζευξη του Φρόυντ και του Αθανάσιου Λάλα/ «στο επόμενο εξώφυλλο του Βηmadonna θα φωτογραφήσουμε την Νατάσσα Παζαϊτη
ν’αυνανίζεται δίπλα στον Μάκη 30φυλλόπουλο που θα κάθεται σ’ ένα κίτρινο ανάπηρικό καροτσάκι και θα πηγαινοέρχεται σε ταράτσες, ιντερνετικές ζούγκλες και τηλεοπτικά στούντιο διαφημίζοντας εφημερίδες με θέμα το θάνατο της δημοσιογραφίας» είπε ο Χρηστάρας/ η ΔΟΛειος δημοσιογραφία είναι η εννοιολογικοποίηση της καλλιέργειας στείρου πύου, για όλες τις βερόνικες των προσωπικών μας επιδιώξεων/ ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε ν’ατενίσουμε τους κύκλόυς των διαφημιστών, τα μυστηριώδη διεθνή πρακτορεία, τη πομπή των εμπροσθοπίσθιων πολιτικών φασματογραφημάτων,
το αληθινό νόημα της άμωμου λήψεως/
Η Νύφη Ξεγυμνωμένη Από Τους Μνηστήρες Της.

(ο Σtavros Ψixaris και ο Χristos Λamprakis είχαν εμφανιστεί σε πολλές παραστάσεις, δίνοντας ξεχωριστές ερμηνείες, ειδικά ο Σtavros που έχει πάντα την όψη του ανθρώπου που έκανε τη συμφωνία με το διάβολο και ήξερε ότι είχε χάσει, αλλά είτε μεθυσμένος είτε νηφάλιος ήταν πάντα αδιάφορα αναίσθητος)

[ cut-up project στο Εσύ και Εγώ και το Συνεχές του J.G. Ballard ]

next: «Μa δen εxei ήdi πethanei o Χristos Λamprakis? »